محسن توسلی کارشناس و چهره شناخته شده عرصه موسیقی در یادداشتی نوشت: موسیقی فولکلور، تنها مجموعه‌ای از نغمه‌ها و ترانه‌های کهن نیست؛ بلکه گنجینه‌ای از حافظهٔ فرهنگی، تاریخی و احساسی یک ملت است. در لایه‌های این موسیقی، رد پای زندگی، کار، عشق، رنج و شادی مردمان نهفته است. انتقال این میراث به نسل جدید، به معنای حفظ بخشی از هویت جمعی ماست؛ هویتی که بدون آن، ریشه‌های فرهنگی‌مان کم‌رنگ و شکننده می‌شود.

در روزگار سرعت و تکنولوژی، نسل جوان بیشتر با موسیقی جهانی و سبک‌های مدرن ارتباط دارد. اما اگر نغمه‌های فولکلور در میان این موج گم شوند، پلی که گذشته و حال را به هم پیوند می‌دهد، فرو می‌ریزد. آموزش و بازآفرینی موسیقی محلی در قالب‌های تازه، می‌تواند این پیوند را دوباره برقرار کند. کافی است به جای نگاه موزه‌ای به موسیقی فولکلور، آن را زبانی زنده و قابل گفت‌وگو بدانیم.

رسانه‌ها، هنرمندان، نهادهای فرهنگی و خانواده‌ها، همگی در این مسیر نقش دارند. پخش آثار فولکلور در رسانه‌ها، ایجاد فضا برای اجرای زنده‌ی آن در مدارس و جشنواره‌ها، و حتی آموزش ترانه‌های محلی در خانه، می‌تواند نسلی تازه از شنوندگان و حافظان این نغمه‌ها را پرورش دهد.

انتقال موسیقی فولکلور به نسل جدید، در حقیقت انتقال روح یک ملت است؛ روحی که با هر نغمه‌اش، داستانی از سرزمین، مردم و زمان را بازمی‌گوید.

انتهای پیام/